Wraz z nasileniem się konkurencji rynkowej, otoczenie rynkowe współczesnych przedsiębiorstw uległo głębokim zmianom, a konkurencja w przedsiębiorstwach coraz bardziej kładzie nacisk na konkurowanie oparte na potrzebach klientów. W związku z tym metody produkcji przedsiębiorstw stopniowo ewoluowały w kierunku zaawansowanych trybów produkcji opartych na elastycznej, zautomatyzowanej produkcji. Obecne typy produkcji można z grubsza podzielić na trzy typy: produkcję masową, produkcję wielowariantową w małych partiach, produkcję wielowariantową oraz produkcję jednostkową.

01
Koncepcja produkcji wielogatunkowej i małoseryjnej
Produkcja wielogatunkowa i małoseryjna odnosi się do metody produkcji, w której celem produkcji w określonym okresie produkcyjnym jest wiele typów produktów (specyfikacji, modeli, rozmiarów, kształtów, kolorów itp.), a wytwarzana jest niewielka liczba produktów każdego typu.

Ogólnie rzecz biorąc, w porównaniu z metodami produkcji masowej, ta metoda produkcji charakteryzuje się niską wydajnością, wysokimi kosztami, trudną do zautomatyzowania automatyzacją, a planowanie i organizacja produkcji są bardziej skomplikowane. Jednak w warunkach gospodarki rynkowej konsumenci mają tendencję do dywersyfikacji swoich zainteresowań, dążąc do zaawansowanych, unikalnych i popularnych produktów, które różnią się od innych. Nowe produkty pojawiają się nieustannie. Aby zwiększyć udział w rynku, firmy muszą dostosować się do tych zmian na rynku. Dywersyfikacja produktów przedsiębiorstw stała się nieuniknionym trendem. Oczywiście powinniśmy być świadkami dywersyfikacji produktów i nieustannego pojawiania się nowych produktów, co również spowoduje eliminację niektórych produktów, zanim staną się przestarzałe i nadal będą miały wartość użytkową, co w znacznym stopniu marnotrawi zasoby społeczne. Zjawisko to powinno zwrócić uwagę społeczeństwa.

02
Cechy produkcji wielogatunkowej i małoseryjnej

01
Wiele odmian równolegle
Ponieważ produkty wielu firm są dostosowywane do potrzeb klientów, różne produkty mają różne potrzeby, a zasoby firm są bardzo zróżnicowane.

02
Współdzielenie zasobów
Każde zadanie w procesie produkcyjnym wymaga zasobów, ale zasoby, które można wykorzystać w samym procesie, są bardzo ograniczone. Przykładowo, problem konfliktów sprzętowych, często spotykany w procesie produkcyjnym, wynika z współdzielenia zasobów projektu. Dlatego ograniczone zasoby muszą być odpowiednio rozdysponowane, aby spełnić wymagania projektu.

03
Niepewność wyniku zamówienia i cyklu produkcyjnego
Ze względu na niestabilność popytu klientów wyraźnie zaplanowane węzły są niespójne z pełnym cyklem człowieka, maszyny, materiału, metody i środowiska itd., cykl produkcyjny jest często niepewny, a projekty z niewystarczającymi cyklami wymagają więcej zasobów, co zwiększa trudność kontroli produkcji.

04
Zapotrzebowanie na materiały często się zmienia, co powoduje poważne opóźnienia w zaopatrzeniu
Ze względu na wprowadzenie lub zmianę zamówienia, trudno jest odzwierciedlić czas dostawy zamówienia w procesach przetwarzania i zaopatrzenia zewnętrznego. Ze względu na małą partię i jedno źródło dostaw, ryzyko związane z dostawami jest niezwykle wysokie.

03
Trudności w produkcji wielogatunkowej i małoseryjnej

1. Dynamiczne planowanie ścieżki procesu i wdrażanie wirtualnej linii jednostek: wprowadzanie zamówień awaryjnych, awarie sprzętu, dryfowanie wąskich gardeł.

2. Identyfikacja i dryft wąskich gardeł: przed i w trakcie produkcji

3. Wąskie gardła na wielu poziomach: wąskie gardło linii montażowej, wąskie gardło wirtualnej linii części, jak koordynować i łączyć.

4. Rozmiar bufora: albo zaległości, albo słaba ochrona przed zakłóceniami. Partia produkcyjna, partia transferowa itp.

5. Harmonogramowanie produkcji: należy brać pod uwagę nie tylko wąskie gardła, ale także wpływ zasobów, które nie stanowią wąskich gardeł.

Model produkcji wielowariantowej i małoseryjnej będzie również napotykał na wiele problemów w praktyce korporacyjnej, takich jak:

Produkcja wielowariantowa i małoseryjna utrudnia tworzenie harmonogramów mieszanych
Brak możliwości dostarczenia na czas, zbyt wiele nadgodzin związanych z „gaszenie pożarów”
Zamówienie wymaga zbyt wielu działań następczych
Priorytet produkcji ulega częstym zmianom i nie można zrealizować pierwotnego planu
Rosnące zapasy, ale często brak kluczowych materiałów
Cykl produkcyjny jest zbyt długi, a czas realizacji zamówienia wydłuża się w nieskończoność

04
Metoda przygotowania planu produkcji wielogatunkowej, małoseryjnej

01
Metoda bilansu kompleksowego
Metoda bilansu kompleksowego opiera się na wymaganiach obiektywnych praw, aby osiągnąć cele planu, zapewnić, że odpowiednie aspekty lub wskaźniki w okresie planowania są odpowiednio proporcjonalne, połączone i skoordynowane ze sobą, wykorzystując formę bilansu do określenia poprzez powtarzalną analizę bilansu i obliczenia. Wskaźniki planu. Z perspektywy teorii systemów oznacza to utrzymanie wewnętrznej struktury systemu w porządku i racjonalności. Cechą charakterystyczną metody bilansu kompleksowego jest przeprowadzanie kompleksowego i powtarzalnego bilansu kompleksowego poprzez wskaźniki i warunki produkcji, utrzymując równowagę między zadaniami, zasobami i potrzebami, między częściami a całością oraz między celami a długoterminową. Nadaje się do przygotowywania długoterminowych planów produkcyjnych. Sprzyja wykorzystaniu potencjału ludzkiego, finansowego i materialnego przedsiębiorstwa.

02
Metoda kwotowa
Metoda kwotowa polega na obliczaniu i określaniu wskaźników okresu planowania w oparciu o odpowiedni kontyngent techniczno-ekonomiczny. Charakteryzuje się prostotą obliczeń i wysoką dokładnością. Wadą jest to, że jest silnie zależna od technologii produkcji i postępu technologicznego.

03 Metoda planu toczącego się
Metoda planowania kroczącego to dynamiczna metoda przygotowywania planu. Polega ona na terminowym dostosowywaniu planu do realizacji w określonym przedziale czasowym, uwzględniając zmiany w wewnętrznych i zewnętrznych warunkach środowiskowych organizacji, a następnie odpowiednim przedłużaniu planu na określony czas, łącząc plan krótkoterminowy z długoterminowym. Jest to metoda planowania.

Metoda planu toczącego się charakteryzuje się następującymi cechami:

Plan podzielony jest na kilka okresów realizacji, spośród których plany krótkoterminowe muszą być szczegółowe i konkretne, natomiast plany długoterminowe są stosunkowo ogólne;

Po wdrożeniu planu na określony czas jego treść oraz powiązane wskaźniki zostaną poddane przeglądowi, dostosowaniu i uzupełnieniu zgodnie ze zmianami wdrożeniowymi i środowiskowymi;

Metoda planowania toczącego się zapobiega utrwalaniu się planu, poprawia jego adaptowalność i dostosowanie do rzeczywistej pracy, a także stanowi elastyczną i płynną metodę planowania produkcji;

Zasada przygotowania planu tocznego jest „prawie szczegółowa i daleka od zgrubnej”, a trybem działania jest „wdrażanie, dostosowywanie i toczenie”.

Powyższe cechy wskazują, że metoda planowania kroczącego jest stale dostosowywana i rewidowana wraz ze zmianami popytu rynkowego, co pokrywa się z metodą produkcji wieloodmianowej i małoseryjnej, która dostosowuje się do zmian popytu rynkowego. Wykorzystanie metody planowania kroczącego do sterowania produkcją wieloodmianową i małoseryjną może nie tylko poprawić zdolność przedsiębiorstw do dostosowywania się do zmian popytu rynkowego, ale także utrzymać stabilność i równowagę własnej produkcji, co jest metodą optymalną.